آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته (ARPA) وزارت دفاع ایالات متحده بودجه تحقیق در مورد به اشتراک گذاری زمان رایانه ها را در دهه 1960 تأمین کرد. [15] [16] [3] در همین حال ، تحقیقات در مورد سوئیچینگ بسته ها ، یکی از فن آوری های اساسی اینترنت ، در کار پل باران در اوایل دهه 1960 و به طور مستقل ، دونالد دیویس در سال 1965 آغاز شد. [17] [18] سوئیچینگ بسته در طرح پیشنهادی ARPANET در سال 1967 گنجانیده شد و سایر شبکه های بسته بندی شده مانند شبکه NPL ، شبکه Merit و CYCLADES در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 توسعه یافتند. [19]
توسعه ARPANET با دو گره شبکه که بین مرکز اندازه گیری شبکه در دانشگاه کالیفرنیا ، لس آنجلس (UCLA) دانشکده مهندسی هنری ساموئلی و علوم کاربردی به کارگردانی لئونارد کلینروک و سیستم NLS در SRI بین المللی (SRI) به هم پیوسته بودند ، آغاز شد. داگلاس انگلبرت در مانلو پارک ، کالیفرنیا ، در 29 اکتبر 1969. [20] سایت سوم مرکز ریاضیات تعاملی کالر-فرید در دانشگاه کالیفرنیا ، سانتا باربارا بود و پس از آن گروه گرافیک دانشگاه یوتا قرار گرفت. به نشانه رشد آینده ، پانزده سایت تا پایان سال 1971 به ARPANET جوان متصل شدند. [21] [22] این سالهای ابتدایی در فیلم شبکه های رایانه ای: 1972 مستندات ثبت شد: پیشگامان به اشتراک گذاری منابع.
همکاریهای بین المللی اولیه برای ARPANET نادر بود. در سال 1973 ارتباط با Array Sismic Array (NORSAR) از طریق یک ایستگاه ماهواره ای در Tanum ، سوئد و به گروه تحقیقاتی Peter Kirstein در کالج دانشگاه لندن انجام شد که دروازه ای برای شبکه های دانشگاهی انگلیس فراهم کرد. [23] [24] [25] پروژه ARPANET و گروه های کاری بین المللی منجر به ایجاد پروتکل ها و استانداردهای مختلفی شد که توسط آنها چندین شبکه جداگانه می توانند به یک شبکه واحد یا "شبکه ای از شبکه ها" تبدیل شوند. [26] در سال 1974 ، وینت سرف و باب کان از اصطلاح اینترنت به عنوان کوتاهی برای کار با اینترنت در RFC 675 استفاده کردند ، [11] و بعداً RFC ها این کار را تکرار کردند. [27] شرف و خان اعتبار لوئیز پوزین با تأثیرات مهمی در طراحی TCP / IP دارند. ارائه دهندگان تجاری PTT نگران توسعه شبکه داده های عمومی X.25 بودند.